Hüzün mü yakıştı? Şiiri - Zeynep Demirel

Bakmaya korktuğun gözlerim vardı.
'Tek damlasına kurban olurum' dediğin gözyaşlarım..
Hüzün mü yakıştı sevdiğim gözlerime
Böyle yaşlı bıraktın?
Kahkahalarım vardı içten,
Sevdiğin gülüşüm vardı.
Hüzün mü yakıştı sevdiğim yüzüme
Beni böyle acılara attın?
Ellerin..Avuçlarımın içinde
Nasıl da üşürdün
Şimdi çok mu sıcak ki
Ellerimi sensiz bıraktın
Oysa ne kadar mutluyduk
Sığındığımız limandı yüreklerimiz
Hüzün mü yakıştı sevdiğim yüreğime
Beni böyle fırtınalara bıraktın..
Rüzgarlar dağıttı aşkını
Alıp götürdü seni benden uzaklara
Hüzün yakıştı mı bize sevdiğim
Ayrılık yakıştı mı sevgimize..
Şimdi sensiz ben..
Terk edişinin ardından
Kırgın ve kızgın
Yorgun ve çaresiz
Ölü deniz gibiyim
Sakin ve sessiz
Ruhumda kopsa da fırtına
Göremezsin yüzümde hiç bir iz
Herşeyi ardımda bıraktım sevdiğim
Yakıştırdığın hüznü alıp yanıma
Gidiyorum gözümde yaşlarla
Ruhum yanında unutma...
(02.04.2011)