Hüzün Mendili Şiiri - Ahmet Kara 4

[ italik ]her ayrılık bir hüzün verse de
gidene kal diyemem
bazen şiirlerde ayrılık ister
bilinmez arkasın da
kim bilir
kaderin hangi cilveli hali var…

işte geliyor bir Eylül ayı
döküyor yine sevgi ormanları gül dallarını
adına gül yazdığım şiirlerinde
kuruyor senden mürekkebi

seni göklerime
yıldızların şahı yazmıştım oysa
şimdi karanlıklara gömüyorsun beni
ay gamzesine gül zülüfleri düşmüş yine

üzülme sen!
hasret yollarında kar olur bazen
kardelen çıkar umutların
mevsimlerinde günü gelince

duyguların hüzün yanıdır şiirler
dayanamaz gül yağmurlarının
ıslak tuallerine
kelebek olur düşer bazen
yorgun kanatlarımızdan
vuslat geceleri

zaman acımasız
mevsimlerde gelir gider
gönül kışları kapımızda
senden aldım ben hercai düşlerimi
ağarttım saçlarımı da
biriktirdim suçlarımı da
deli fırtınaların
bitmez kahır çığlıklarında

fırtınalı denizlerin hüzün kalemi
yazar bazen bizden afakı
küheylan olur sürer gönül atlarını
bilinmez bir meçhulde
iki arada bir derede
bırakma sende bu güzel kervanı

gül kırmızısı güllerin
en güzeli sevene olsun
bu dünyada kimseye kalmaz
cennetin tuba dalında sallan
içtiğinde Kevser suyundan
canlara can veren şifa olsun

bilmiyorum ki kimler;
akşamdan sabaha tutsak etmişler
acıların dert gölgesinde
akrebin kıskacına
“çile” yazmışlar adımı

ey ruhumun edibi
duyguların cümlesi
meydanların tek efesi
kelamların öznesi
şimşeklere verdim bende seni
göklerimde gürle de es
yakarsan da yak beni
dumanlarım senden
külleri de benden olsun

artık savur hasret yelini

kanatlanmış yine gurbet kuşları
uzaklara baktım yârin kaşları
günahı da vermiş benden düşleri
bir boran olmuşta uçurdu beni

güllerin
Belkıs Bahçesinde
hatırlar mısın bilmem
sende bu garip kulu

bir gül dalında şimdi
sallanıyor hüzün mendili…

2 Eylül 2024 (Mazinin Günlüğü)