Hüzün rıhtımında Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Hüzün, gözlerimden süzülen bir damla
Ve her damla, bir hatıra bırakır ardında.
Bir sokak var, adını unuttuğum,
O sokakta yalnızca adımız var,
Ve adı bile silinir zamanla.

Adımlarım sessiz, solgun,
Bir umudu daha kaybettim,
Hüzün bahçelerinde geçirdiğim yıllarda,
Sen, her mevsimde başka bir çiçek oldun,
Ama ben, her seferinde aynı dökülen yaprak,
Beni yalnız bırakmadın hiç.

Bütün geceler, yıldızlar hep aynıydı,
Ama bakışlarımız, her gece farklıydı.
Bir özlem vardı içimde,
Ve ne zaman seni düşünsem,
Gözlerim bulanık, aklım karışıktı.
Bir o kadar yakın, bir o kadar uzak.

Beni unuturken,
Bir başka hayalini bulurdum gecelerde,
Sesini duyar, ellerini hissederdim,
Ama sen, her an kaybolan bir yıldız gibi,
Bir adımda uzaklaşırdın benden.

Ve şimdi, her gece hüzünle sarılırken rüzgar,
Seninle geçen o günleri hatırlıyorum,
Bir zamanlar bana ait olan her şey,
Şimdi sanki başka bir hayatın parçası.
Ama ben buradayım, bir köşede beklerken,
İçimde seni ararken.