Hüzün Kalır Şiiri - Güven Sabuncuoğlu

Ne sevdalardır zincir gibi birbirine dolanır.
Akıp giderler bir nehirden akşamüzerleri.
Üstüme örtülen bir yorgan gibi,
Döne dolana üzerimden aşağı salınır.
Hüzün kalır.

Ay ışığında gözlerim gözlerine yaklaşır.
Çıkarırım içinden saklı geçmişimi.
Düşlerimde yankılanır işte şimdi.
Bir sözün anlamı zihnimde bulanır.
Hüzün kalır.

Buruşuk bir kağıttır adın bıraksan açılır.
Sımsıkı tutunmuş alevlerin ateşi,
Unuttururmu bilmem o kokmuş pis leşini.
Örseler başım da senli düşlere saçılır.
Hüzün kalır.

Korkular düşündükçe gerçeğe yakındır.
Unuttukça içimizde azalır sesleri.
İstemem bir daha gelmesin hiçbiri.
Tortusudur hep bunlar o aşklarındır.
Hüzün kalır.