Hüzün Hastası Şiiri - Leyla Bay

Kötüyüm işte
Kötüyüm doktor
İyi değilim
İçime akıtıyorum
İçime ağlıyorum
Gözümden düşen her damla yaşı
Kurumuş bir yaprak gibi savuruyorum
Nasıl olayım
Acınası bir gözyaşı bağımlısı oldum...

Bir veda kitabı yazıyorum doktor
Bir veda kitabı şu sıralar
Adını koyamadığım meçhul bir kitap
Elimde yürek kalemi
Mürekkebi yağmur damlası
Sayfaları su birikintisi
Yazarını tamamlayamadığı
Yazan kaderin bile tam anlayamadığı
Faili meçhul görünmez bir kitap...

Sorma doktor, kötüyüm işte
İnsanlar gününü gün ederken
Ben her günümü asır etmekle meşgulüm
Asırlardır mutsuz
Asırlardır yalnız ve üzgün
Sanki asırlardır sessiz
Ve asırlardır Onsuzum işte...

Bari sen sorma doktor
Sen sorma, neyin var deme
Nasılsın, deme
Nasılsın sorularına cevap bile veremiyorum
"Herkes gibi işte
Herkes gibiyim
Kim nasılsa bende öyleyim" diyorum
Kronik bir "hüzün hastasıyım" diyemiyorum
Kronik bir " gözyaşı bağımlısıyım" diyemiyorum
Yüreğimin derinliklerinde
Kanadı kırık kuşlar çırpınıyor, diyemiyorum
Yüreğimin derinliklerinde
Hüngür hüngür ağlayan kelebekler uçuşuyor, diyemiyorum...