Hüzün gözlerinde baharlar vardı,
VE O BAHARLARDA RENK RENK HERCAİLER AÇARDI
İŞTE BU YÜZDEN BU KADAR ÇOK SEVMİŞTİM SENİ,
BAHAR BAKIŞLIMDIN,
AYNI ANDA HEM SONBAHAR
HEMDE İLKBAHARIMDIN.
SENİ GÖREMEMEK,
SANA DOKUNAMAMAK DEĞİLDİ SORUNUM.
SENİ ÇOK SEVDİM BE CANIMIN İÇİ
SORUNUM OLAN ÇOK SEVMEMDİ SENİ.
HÜZÜN BAKIŞLIM SÖYLE
SENDE SEVEBİLİRMİSİN BENİ
BENİM SEVDİĞİM KADAR,
SENİ........?
MELANKOLİ..........
Gürsel PalKayıt Tarihi : 1.2.2007 20:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gürsel Pal](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/01/huzun-gozlu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!