Hüzün Gece Ve Umut Şiiri - Nihal Bıkım

Gök amma da cimri bu gece;
Bütün kandillerini söndürmüş..
Kurşun gibi bir uyku çöküyor üstüme;
Oysa hiç de uyumak istemiyor canım.
Ey insanoğlunun koruyucu melekleri.
Uzak tutun benden
Uykuda başıboş kalan kötü düşünceleri.
MACBETH // W.SHAKESPEARE

Hüznün doruğudur gece.
Ayın güneşe sevdasını haykırdığı,
Yıldızların insanları,
İnsanların da buğulu camlar ardından,
Yıldızları seyre daldığı,
Karanlığın gerçekleri kusar gibi
Yüzlere fısıldadığı,
İç seslerin hesaplaşmaya giriştikleri,
Bir sınavdır çok bilinmeyenli.

Sonsuz gibi görünür en ortasındayken,
Bitişi olmayan bir yol gibi.
Oysa uzatacaktır elini birazdan,
Kendisine umarsızca sevdalanan aya,
Bütün ihtişamıyla güneş.

Ve ben de böyle bir geceydim yine,
Umut dağıtan Prometeus' la,
Karşılaşmayı uman.

Bıraktım ıssız bir gecede ruhumu özgür.
Ki ruhlar en çok geceleri hürdür.

Dolaştı ruhum yıldız yıldız,
Ve ardından kapı kapı.
Gecenin ezgisini getirdi bana,
Yerleştirdi usulca,
Ağırlaşan göz kapaklarımın üzerine.
Ağlak bir keman sesinin eşlik ettiği,
kimsesiz mutsuzlukları da.

Biliyordum ütopyaydı süresiz mutluluk.
Sendelemeyi de barındırırdı bünyesinde.