Hüzün Gece Ve Umut II Şiiri - Nihal Bıkım

Bu gece en hüzünlü şiirleri yazabilirim
Hem sevdim, hem sevildim, ya da o böyle söyler
Bu gece gibi miydi kucağıma aldığım
Öptüm onu öptüm de üstümde sonsuz gökler
Pablo Neruda

Geceleri yaşanırmış en yalın gerçekler.
Bir tür zamanda yolculuk seyri,
Maziye dalan.

Hüzünse demir atmıştır geceye,
Dokur ilmek ilmek tenime.
Yıldızlara bakarım,ferini yitirmiş gözlerimle
Saymak için değil ama,
Ya da dilek tutmak için,
Çünkü her yıldıza,
Ayrı bir hüzün yükledim ben.

Zira hüzün abidesidir yıldızlar.
Kayar üzerine insanın
Taç olur hüznüne...

Yıldızlarla süslenmiş,
Her dem kıştır gece...

Ve ben de öptüm hüznümü, kutsayarak,
Yerleştirdim içime.
Sızdım sonra kollarında,
Yeni bir sabaha uzanmak için.

Hani tarlaya tohum eker ya, umutlu çiftçi,
Ve zamanı geldiğinde toplamak üzere.
Ben de öyle, hüzün yatırdım geceye
Dermek için ışıdığında gün...

Hüzün mü müpteladır geceye,
Gece mi hüzne aşık,
Paradoks bir durum olsa da;
Safidir hüzün,yatmaz pusuya.

Ortak olur kimi zaman sızına,
Merhem olur sancıyan yerlerine
O yüzden kaçtım geceden,
Sığındım hüzne.

Hüzün bu,
Basar mührünü geceye...