Günler akıp geçiyor, zaman, bir saatin yelkovanında bölük pörçük …
Hayat yine sessiz, yok eski telaş, günler aynı değil ve mevsimler…
Cemre düşmüyor eskisi gibi her bahar, giyinip kuşanmıyor dallar, soğuyan yüreklere çare olmuyor bu kavruk yazlar, hala solgun, yaprakların vedasına alışamayan sonbahar
Ve
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yine sessiz geceler. Yine solgun gün ışıkları sensiz. Yine yüreğe bırakılmış, yüklenmiş ne varsa. Uçmak imkansız. Kaçmak imkansız, ulaşmak imkansız.Yüreğim sensizliğe demleniyor.
Çok ilginç ve etkili düşünce demetleri; çok farklı yerlere, farklı biçimde bakabilmişsiniz. Tebrikler. Bu yolda devam ederseniz, düşünürlüğün kapısını çalarsınız bir gün. Tebrikler. Tam puan
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta