Tebessümü unuttu, gülmüyor artık yüzüm,
Beni çağıranlara, diyorum adım hüzün,
Ağaçlar yaprakları, birer birer döktüler,
Ya sana kavuşurum, ya da ölürüm güzün.
Toprakların sinesi, şerha şerha çatladı,
Dağlar bile hüzünden, dayanmayıp patladı,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla