Hüzün Şiiri - Sinan Karakaş

Tebessümü unuttu, gülmüyor artık yüzüm,
Beni çağıranlara, diyorum adım hüzün,
Ağaçlar yaprakları, birer birer döktüler,
Ya sana kavuşurum, ya da ölürüm güzün.

Toprakların sinesi, şerha şerha çatladı,
Dağlar bile hüzünden, dayanmayıp patladı,
Yokluğunun vurgunu, söyle bu can ne yapsın,
Ruhum bedenden kopup, göklere kanatlandı.

Ben sana demedim mi, sakın güzü bekleme,
Senden tek beklediğim, olumsuz bir söz deme,
Ben sana geleceğim, diye ümit verseydin,
Hiç gerek kalır mıydı, ölüm denen denkleme.SİNAN KARAKAŞ