Hüzün Şiiri - Mustafa Abdullah Güney

hüznü yaşamak eksiltiyormuş insanı...
yaşadıkça hüznü benliğinden sıyrılıyormuş insan...
öyle bir hüzün bu bendeki...
benliğimden ayrılırken usul usul
yüreğim ve aşkım doğru orantılı büyür...

işte aşk ve hüzün bir Doğru'nun iki etkili elemanı...
hüzün yok ederken maddeyi...
aşk yüceltir sevgiyi...
eğer aşkı yaşamak istiyorsan...
hüzün ile arkadaş olacan...
hüzne yer yok yüreğimde diyorsan...
aşkı hiç bir zaman bulamayacan...