Hüzün Şiiri - Muhammed Furkan Ordu

matem bazen doğar güne
yitirdiği yağmurlar gelir insanın aklına
matem yağar insanın kirpiklerine
diken batar merhametin yüzüne

bir günde büyür insan ölümün üstüne
yağmur değil sel yağar göğsüne
toprak memnun misafirliğe giden parçasının dönüşüne
uzun kuru çizgiler girer hayat ağacının bir yaprağına

susuz kalmışca bir yangın düşer insanın içine
söylesene kaybettiğin ne ki düşer insan yangına
boydan beyaz sararlar sonra toprak içine
özlem iner şehrin bilinmezinde hanenin birine

ölüm demişler gelmeyeceği bilinen gidene
doluya tutulmuş gözler kırmızı
giden gitti içerde hala aynı sızı