Hüzün Şiiri - Muhammed Emin Yıldırım

Tabiatın kucağına düşmüş bir gül,
Solmuş yaprakları ardında bırakırken,
Gözyaşları süzülürken toprağa,
Gökyüzü kara bulutlarla kaplanır.

Rüzgar, hüzün dolu bir melodiyle eser,
Ağaçlar döker yapraklarını bir bir,
Toprağa düşen her yaprak bir öykü anlatır,
Yitirilen aşkları ve unutulmuş hayalleri.

Neylerim çaresizlik dolu bir akşamı,
Yalnızca sessizlik eşlik eder bana,
Gecenin karanlığında kaybolurum,
Kalbimdeki acılarla birlikte.

Gözlerimde yorgun bir umut parıltısı,
Bir yıldız gibi kaybolur ötesine,
Geriye sadece boşluk kalır,
Sessizce ağlarım karanlıkta.

Hüzünlü bir şiirin satırlarında,
Yitik duygulara rastlar insan,
Ama bil ki umut her zaman vardır,
Gecenin sonuna doğru doğan güneşte