Hüznün Yalnızlığı Şiiri - Dr Yusuf Polat

Bir acımasız karanlıkta çözüldü hayatın sırrı
Gök gürültüsü, fırtına sesi geride artık hepsi
Eş, dost, arkadaş yok bizi arayan bizi soran
Unutulduk aynalarda da halimizden eser yok

Kaybolan duygular iç bedenimin arkasında
Çocukluğumu arar hayatın karşı yakasında
Yalnızsın ne kadar saklansan da nafile inan
Bir yırtık resme mi sığdı ömür diye yaşanan

Yol alır şimdi tüm hüzünler ağaçların köküne
Yer bulsun diye dallarda mutluluklar kendine
Anlık acılarla bağlanacaksa bahtımız birbirine
Acı bir son daha iyidir sonsuz bir acının yerine