Hüznün Ve Aşkın Fiziksel Coğrafyası

sonsuzluğumuzun üzerine düşen
ıslak bir gül yaprağıydı…
thales’in toprağında kökleri, benimse yüreğimde.

doğa ve ezgi kadar benim olan.

saçlarımız tüketiyordu zamanı.
bir de benin sakallarım
usul usul yağan kardı.

yüreğimizdi/gökyüzüydü bizdeki coğrafyası aşkın.

(ne zamandan beri hiç kimse
evet hiç kimse bana böyle güzel bakmadı.
-kızım hariç-)

bir gün bir gül düşerse gözlerinin içine
yeniden
beni unut!
yeni coğrafyası aşkın senin gözlerindir.

(yarının olmadığını biliyorum artık)

sonsuzluğumuzun üzerine düşen
sönmüş bir volkan külüydü….
strabon’un öldüğü, benimse can çekiştiğim.

sen ve ben kadar benim olan
ben ve sen kadar senin olan.

güneş tüketiyordu mürekkebini sayfanın
bir de kalemin
bir de ömrümüzün

(ne zamandan beri beni hiç kimse
evet beni hiç kimse böyle güzel sevmedi…
-yeryüzü ve yağmurları hariç-)

şimdi senin olmadığını da biliyorum
thales’in, doğanın, ezginin, güllerin, zaman’ın, strabon’un, kalemin, yeryüzünün ve yağmurların olmadığı gibi…
benim olmadığım gibi…
(sin vartaşi man ti varvore….)