Hüznün Son Masalı Şiiri - Ferman Karaçam

Gecelerime kurşun gibi yağıyor hüzün
Yakut ve mercan deryalarında
Ben bir tek seni
Sımsıkı tutuyorum avuçlarımda
Kayıp gidiyor hayat çünkü

Eskiden böyle zamanlarda
İşçiler saçlarında tarardı
Gözyaşlarımı

Oysa sen gittin
Ve yetim kaldı buralar
Şimdi sultanımda
Denizi sulayıp yıkıyorum
Ve günde beş kez
Ay'ı içiyorum
Şavkıyan gözlerinde

İnciniyor yüreğim
Duy beni açelya yüreğim inciniyor
Ve nihayet bu lâv
Susmaya cüret gösterdi ise
Bir yanardağın koynunda
Sen yine bilmeyeceksin ama
Kirpiklerime kaçtın
Uyuyamıyorum
Hüzün uçurumlara çekip
Yağıyor gecelerime
Nerdesin nerdesin söyle
Gel götür od’lara atıp yak beni de
Ey rüyamda ki, hülyamda ki peri
Böylece
Bu masal da
Bitsin