Hüznün Gölgesi Şiiri - Efe Güngör Gülsever

Bir şarkının tam ortasında buldum seni,
Sessiz, ama yankılanan bir nefes gibi.
Zaman durdu; gece yıldızlarını unuttu,
Sana baktım ve dünya sustu.

Gözlerinde kaybolurken binlerce sır,
Aşkın derin bir kuyudur, dibi kuru bir ırmak.
İçime dolan her ne varsa,
Hepsi sen oldu, hepsi suskun bir fırtına.

Ben ki yalnızlıkla barışmış bir insandım,
Sensiz her gün aynı, her rüya yamalıydı.
Şimdi gönlümde bir yangın;
Küllerinden doğmaya cesaret edemeyen bir bahar var.

Her adımın bir destan yazıyor geceme,
Her tebessümün yaralarımı bir ilmik örerek sarıyor.
Aşk dediğin, kanayan bir yara belki;
Ama seninle o yara, hayatı damarlarıma taşıyor.

Eğer bir gün kaybolursan gölgemde,
Bil ki sana düşen ışıkta hâlâ bir şiirim gizli.
Ve aşkın unutulmaz adı,
Senin adının yankısıdır yeryüzünde.