Hüznün en koyu ağıtını çalıyor rüzgar

arşınladığım sokakların her köşesinden sesler duyuyorum şimdi
yitik zamanlara kelepçeleniyorum
içimde gayzını ifşa etmeye duran cehennem
fokurduyor

hüznün en koyu ağıtını çalıyor rüzgar
kanatıyor up-uzun ıstırapları
yağmur yağıyor acı acı …
tenden ciğerlere değiyor soğuk
beni affet çocuk…

evlerin avlusunda kur'an okuyan kadınların
yüreğine siniyor toprağın kokusu
kaç kez yuvarlanıyor boşluğa karanlık
pencerelerde seslerin uğultusu
ayrılık saatlerinin saplandığı göğüslerde vakit akşamdır artık
ağıttır … bir annenin yağmalanmış sinesi
hazirandır .. gözyaşı damlası

en kabuslu rüyalarda
kanadı kırık bir güvercin kanat vuruyor gecenin göklerine
ışığı sönük ay bir aynadır, boydan boya çatlamış
yere düşmüş kırk parçaya bölünmüş
her parçası nar-ı hazandır

kadim bir kederin şavkı vuruyor alınlara
bakışlar soluyor gözlerde
nefes nefes ,hücre hücre
her feryadın elemi söyleniyor ağır aksak
bir kerbela beyti gibi
kan revan kelimeler,
keşkeler alıp götürüyor çocukları…

*
redfer