Hüznüm Geçmez Elekteki Delikten

Ben var ya!
Aslında ben,
Senin bildiğin o insan değilim.
Ruhum karanlık,
Düşüncelerim zarar, ziyan
Ve aşklarım yalan.
Dostluğum dostluk değil.
Bir güvenirsen,
Bin defa sırtından vururum seni
İnan ki.
Gülmelerim zoraki,
Sevmelerim zoraki,
Bakışlarımdaki karanlık korkutur seni.
Bir bayılır,
Bir ayılırsın korkundan.
Kaçarsın benden uzaklara,
Ayaklarının götürebildiği yere kadar.
Anla işte!
Benimle olmak sana zarar.

Hüzün, bardaktan boşalırcasına
Yağar üstüme.
Yaklaşma, uzak dur benden.
Yoksa sende kirlenirsin,
Kararır günlerin aniden
Ve nereden geldiğini anlamadan,
Bir tokatta sen yersin felekten.

Hüznümü tartarım, geçiririm elekten.
Hüznüm o kadar büyük,
O kadar iriki;
Geçmez bile elekteki delikten.
Dedim ya uzak dur benden.

Aslında ben masallardaki canavarım.
Ya bir dev,
Ya da kötülükler kralıyım.
Aslında ben de masallar gibi yalan,
Masallar gibi palavrayım.
Aslında ben bir hiçim.
Hiç var olmadım sanki bu alemde.
Koydu bana hiç kimsesizliğim.
Kanıma dokundu,
Her çalışımda
Suratıma kapanan kapılar.
Ulan!
Elimde olsa yakardım bu şehri.
Ateşe verirdim bütün kötülükleri.
Yok!
Aslında yakamam bu şehri.
Bu şehirde,
Az da olsa yaşadığım mutluluklar var.
Ta ki kirli bir el,
Beni karanlıklara itinceye kadar.

Yine de bir ışık arar gözlerim.
Bir umutla kaldırırım kafamı,
Bin defa boynum bükülür.
Batmışım bir kere batağa,
Bata bildiğim kadar.
Uzak dur benden.
Anla işte.
Varlığım herkese zarar...

alsancak izmir

Yusuf Bozan
Kayıt Tarihi : 29.1.2015 21:53:00