Hayalin yankılanır geçen rüzgarın ardından
Dalgalar ismini fısıldar ey sevgili
Yalnız aşık mı anlar bundan,bilmem
Kalbin kördür gözü,senden alâ tanımaz
Aşkın fıtratındandır sevgili
Senden gayrı aysız gecedir
Sana geldim.
Mavi gözlerin kadar engin ufukları görmeye,
Sarı saçların gibi parlayan güneşi görmeye geldim.
Sana geldim fikrimin ince gülü.
Eğri başımı dik tutmaya geldim.
Ben sana gül vermeye, sana gülüm demeye geldim..
Buz gibi geliyor hava
Yoksa eskiden çarptıkça alev alan vücutlarımızın soğukluğu mu bu?
Ardı arkası kesilmiyor gecelerin
Sana sarıldıkça aydınlanan güneş yok artık
Artık hiçbir yorgan ısıtmıyor kolların kadar
Hiçbir an benimle olduğun zamanlar kadar gerçek gelmiyor
Bir su birikmiş sokağın ortasında,
Suyu içen kediden hayatı öğreniyor soluk gözlerin.
Son olarak seni hissediyorum ve siliyorum gözlerimdeki yaşları.
Bir sonraki hayatımızda karşılaşmak üzere,
Şimdilik terkediyorum seni...
Aklımda bitirdim ama kalbimden çıkmıyor sesin.
Ufukta gördüm sizi,
Her zamankinden daha şiddetli yağıyordunuz.
Anlatın bana bulutlar,
Nedir sizi bu denli kızdıran?
Hayatsız ufak bir çocuk gibi,
Neden üzgünsünüz bu kadar?
Kimsesiz gibisin yağmurun ortasında,
Yerdeki ıslak toprakta can buluyor soluk gözlerin.
Herkesten uzakta bir kuş var tepede,
O kuşun tüylerini andırıyor soluk gözlerin.
Bir su birikmiş sokağın ortasında,
Suyu içen kediden hayatı öğreniyor soluk gözlerin.
Zaman yine geçen sene bu vakitler
Aklımı kurcalıyor yaşadıklarım
Hani sensiz olamazdım ben
Şimdi sınanıyorum uzun zamandır
Gemin kalkalı çok oldu limanımdan
Ama demirin hâlâ benim denizimde
Ruhum yorgun sevgili
Sel gözyaşlarım
Kulağımda sesin, ağzımda şarkı, mırıldanıyorum
Bir çift göze vurgunmuşum bilemedim
Hayret ediyorum biliyor musun
Benim saf sevgilim bu değildi
Yine ben, yine sayfalar, yine yalnızlık.
Hüzün bırakmıyor peşimi.
Artık yazdıklarım da yetmiyor anlatmaya.
Üşüyorum yalnızlığın dondurucu soğuğunda.
Yine ben, yine kalem, yine boşluk.
Kalabalığın ortasında boğuluyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!