Hüznü dayama Şiiri - İsmail Koca

Hüzün çöktü yeşil ovalarıma
Ayrılığa puslu havalar gerdi
Kıran düştü yüce dağlarıma
Beyazım karayla ömre serdi

Özde sevdam bitmez yare varmasam
Kokusu yetişsin gülü sarmasam
Hasretim gözlere kalpte durmasam
Gönül duasında sinemi derdi

Yaz ayıma gazel vurdu görünmez
Ruhuma bedenden libas örülmez
Yarsız bu alemde sefa sürülmez
Bu yüreği Mevla’m ne diye verdi

Cenneti kılsalar baki başıma
Bağışlansa dünya gözle kaşıma
Yarada hicransa cana taşıma
Yaşanan sevdayı cihan överdi

Derdimi atarım gönül deryama
Yırtılmış yüreğim tutar mı yama
Vuslattan uzağa hüznü dayama
Fizani Leyla´ya mecnunken erdi