Hüzne Yağan Şiir.... Şiiri - Çiğdem Çolak

Bir damla düştü yalnızlığın koynuna,
Gönül pencereme vuran damlalar
Göğün yanağından süzülerek aktı kanıma
Kirpiklerin ok misali saplandı hayalime,
Kalbi kırık mor dağlar karşımda
Yalnız ama tüm heybetiyle ayakta
Yorgun bir akşamın telaşında hava,
Canım yanıyor, hüznümün sebebi yok
Sensizlik, tırnaklarını batırıyor ruhuma
Somun kağnısı yaklaşıyor uzaklardan
Bereketiyle sarmalıyor şehrimi bulutlar
Seni bana getirecek bu hoyrat rüzgar
Kalemimden kopan mısralarda arıyorum seni
ama sen yoksun,mahzun akşamlarımda...........

Dağılsın saçlarım,ruhum gibi darmadağın
N'olur tut ellerimden sevgili, yapayalnızım
Çek kurtar yüreğimi bu ızdıraptan
Derin bir nefes gibi çekiyorum içime
Toprak kokusuna teninin tuzu
karışmış hasret iklimimde,
Ömrümü sermeye hazırım, ayaklarının altına
Can suyum, tükenmeyen umudum,
Hayalim, biricik sevdiceğim....
İçimi ürpertiyor esen sensizlik rüzgarı
Aşk, saklambaç oynuyor avuçlarımda
hadi saklan, ben sayıyorum senin kıyılarında
geçip giden ömrümün yıllarını birer birer...

Dokunmasın gülüme, siyahın kasveti
Kirletmesin karanlık masumiyetimi
Yağmurda yıkayıp, gölgene asıyorum tüm kederlerimi
Yeni doğan bir bebeğin ağlamasında
Gözlerini yeniden açarcasına dünyaya, aşkla
Ey varlığımın yitik sevgilisi...
Keşke silebilsek geçmişi, yaşanan onca şeyi
Koklasam ömrüme açan tomurcuk güllerini,
Gel artık, yokluğunla yorma beni
Hasret, hüznüme yağan bir şiir gibi
Seninle dolu gözlerim, sevgili........