Hüzn-ü Şuara Şiiri - Hüznü Şuara

Geç kalınmış bir çiçekle sınar bazen hayat.
Önce yerin dibine sokar seni,
Sonra hiçbir şey olmamış gibi özür diler.
Hayat acıtır sevgilim.
Yorar, yıpratır seni.
Ayakta durmaya çalıştığın her an düşürür,
Yeni yürüyen bir bebek edasıyla sarsar seni.
Hayat garip sevgilim.
Bir yapraksın, ağacından düşürür.
Rüzgarda uçan bir kelebek gibi savurur seni.
Hayat hırçın sevgilim.
Öyle bir akıntı vardır ki içine çeker,
Derinlere iter boğar öldürür seni.
Hayat acımasız sevgilim.
Tek bir gözyaşına bile bakmaz,
Yavaş yavaş kollarımdan alır götürür seni.
Hayat bitti sevgilim.
Yollar gitti , sen gittin.
Işıklar söndü , aradım , bulamadım seni..