Hüzn-ü Şehir Şiiri - Azize Uzun

hasretin rengi yok bu şehirde
paslı ve soğuk bir demiri katık yapmak gibi herşey
otobüslerin duraklarını unutup
hep aynı iç çekişlerle yol alması gibi
bir çarşı yalnızlığı şimdi üzerimde taşıdığım
sokaklarda başka bir kahverengi uğultu
başka bir ölüm tuhaflığı sığıntı parklarda
nerden baksan bir cümle bile etmez
oysa ki ben şiir yazmaya çalışıyorum bu kente dair

faili bu şehir olan cinayetler işleniyor
hürriyet arayan kayıklarda
iskelede ise dumansı bir gülümseme
katil ruhlu bu gülüşün sebebidir bu şehir
kuyruğu fiyonklu kedilerde sinsi bir bakış
süslü kaldırımlarda eğreti bir duruş
beceremez hiçbir şehir bu denli yalansı bayramı
bu kandıran sevincin sebebi de bu şehir

kırmızıyla çizdim altını tek tek
gözyaşı akıttığım bütün caddelerin
şimdi ayağı aksak bir mutluluk bu içimdeki
bıraksan o da düştü düşecek kuytu bir geçmişe
nerden baksan bir cümle bile etmez
oysa ki ben şiir yazmaya çalışıyorum bu kente dair