Hüzn-ü Baranım Şiiri - Oya Erzurumlu

Yüreğe dokunan yağmur tanem
Aşk-ı alemimin sev muhabbetine
Yazdığım adın Hüzn-ü Baranım...
Sevmelerime sarıp sarmaladığım gönlün,
Hırçın bir mevce durulmayı bekleyen
Sen ki bir derya kendi içinde kayıp
Anlamsızlığın kaosunda bir yolcu
Çıkışı arayan
İnsan silüetlerinin içinde nefessiz
Görünmezliği dileyen
Bir düğüm olmuş ki çözümsüzlük içinde
Hapis bir mahkum beden
Sevilmenin sahteliğine öfkeli
Gelmelerden kaçan
Gitmesizlerde vefanın nöbetçisi
Dili ağır halcelerde kelamı aşikar
Aklında sırlananların meraklı meczubu
Hüzn-ü baranım
Ömrüme lütfedilmiş hırçın mevcem
Günün geceye dönmüş yorgunu
Gönlümün nedensiz sevcesi
Ruhumun ruhunda gizi
Kabul olmuş duam da
Yüreğime dokunan
Hüzn-ü Baranım
~oya erzurumlu~