Huyum kurusun Şiiri - Mehmet Halil

Huyum kurusun

Okuduğum kitaplar, makaleler, dergiler, izlediğim filmler… Çoğunun yazarını yönetmenini hatırlayamam… Kitapların adını bile unuturum…
Benim okuduklarımdan aldığım, süte maya olarak katılan bir kaşık yoğurt gibidir. Birikerek Kabarır, zenginleştirir beni…
Hırsızlık yapan nasıl çaldığı malın sahibini görmek istemezse işte ben de öyle. Okuduğum yazıların, izlediğim filmlerin sahiplerini görmem…
İmza almak için kitap almam, kitaba ihtiyacım meraklarımı gidermek, ufkumu dünyaya açmak içindir. O bakımdan maya aldığım insanlara karşı da hain olarak hissederim kendimi… Utanırım onlardan…
Beynimde, hafızamda, o isimlere ayrılan yerler sanki, bir şirketin muhasebe kayıtlarında ki pasif değerler gibi gelir bana. Pasif değerleri olmayan şirket olur mu? Elbette olmaz ama kabarık pasif değerleri de hiçbir şirket kabul etmez… Muhasebeciye diker gözlerini ‘’Sana niye maaş veriyorum!’’ der gibi…
Muhasebeci çalışandan çalınan artı değeri şirket hesabına kayıt edilmesi, işçilik payının ve pasif değerlerin asgariye çekilmesi gibi mühim işlerden sorumludur.
Ben de, daha doğrusu, muhasebecim, bilinçaltım, ezberlerini tam ve kusursuz yaptıkları için, bilincime sansür uygularım bu konularda… Bilinçaltım bu ezberleri alışkanlık haline getirmiş, -bakanların emrini ‘’emredersiniz efendim!’’ diyerek saygıyla dinleyen ama sonuçta kendi bildiğini okuyan bürokrat gibi, rutin birer görev olarak yapar. Bu nedenle kendimden hem nefret ederim hem de alışkanlıklarıma devam ederim. Bunun için de kimseden özür dilemeyi düşünmedim.
Düşünmedim çünkü özür dilemek demek aynı şeyi bir daha yapmamak demek. Diyeceksiniz ki, çoğu insan yangın söndürme tatbikatı gibi özür diliyor, ama yangın olduğunda yangına geç kalıyor.
Ben de ne kıymeti var böyle özür dilemenin diye soruyorum?
Kendimi beğenmişlik olarak değerlendirmeyin bunu. Kendimi hiç beğenmedim. Temiz değilim. Kimse de kendini temiz olarak lanse etmeye kalkmasın, pis bir suda yüzüp, içinden temiz çıkılamaz… Hep aynı bataklığın ortasındayız. Birinin bizden daha fazla kirlenmesi, bizi aklamaz. Pislik içinde yüzen insan kendine koyduğu ak temiz, pak gibi isimlerle de temiz olmaz…
Temiz olabilmek için önce hepimiz bir olup içinde yüzdüğümüz suyu temizlemeliyiz. Bu temizliğe gönül verenler makbuldür benim için. Pisliğe bulanmadan temizlik olabilir mi?
Hiç temiz, ak pak temiz temizlikçi gördünüz mü siz?