Huysuz veda Şiiri - İsmail Kaplan

Sinirli ve huysuz bir veda bıraktın geride
Elim, yüzüm, gözüm, kokun
Ve aşkın ortasına kızıl bir çiçek kondurup karanlık atlarla gittin
Ben kalandım
Kartallar yüksek uçamadı bu gece
Karşımda deniz parçası
Dışımda karanlık içimde bir ağırlık

Hak mı sessiz yüzün
Eksildi de dolunay
Yüzüne susuzluğum eksilmedi
Kısada olsa gel
Sorgulayan sesini tanırım karanlıkta
Şimdi yüreğime su taşıyan ellerin perdelere saklı
Hüzün bayat buralarda
Sıcaklığın soğumuş
Sevinçler yıllanmamış
Elimi uzatsam şimdi terli ve sanrılı akşamlar
Ve anti depresanlar