Huysuz ve Tatlı Kadın

Hırçın yağmurlar sonrası sevdim seni ben
Toprak kokusu gibi doldun içime ansızın,
Taze filizler gibi sürgün verdin yüreğimde
Bulutlarımın ardından güneş gibi açtın,
Ben yaklaştıkça neden sevdamdan kaçtın?
Neden silmedin yüreğimdeki pası,
Hani bendim gönlünün zümrüdü, elması…

Kaç solgun bahar daha yaşayacağım sensiz,
Kaç masum gözyaşım düşecek kirpiklerimden?
Ruhumdaki mahşerin hesabını
Kimden sorayım, kimden?
Oysa ne özlemleri gelin ettim telli, duvaklı
Kaç gecenin koynunda öksüzdüm ağlamaklı,
Yıldızlarca uzaktım efsunlu sıcağından,
Kaç kez düşüp yaralandım gönül salıncağından.
Yıldız ışıklarını hapsettim gözlerime
Ben doğayım gecene diye yıldız yerine,
Rüzgârları bile saçlarından azat ettim
Sevdayı fırtınalı bahtıma benzettin.
Yıktın temeline koyduğum her taşı,
Küstürdün ömrümüze aşk denen arkadaşı…

Her şarkımın sözünde de, özünde de varken
Kaçıverdin apansız, Mecnunca severken.
Ardından ne bir iz, ne bir anı bıraktın
Bu sönmeyen ateşi bağrıma sen yaktın.
Alazlanır her gecenin sabaha esir anında,
Dile gelir yeniden nihavent makamında.
Kelimelerin çaresiz boyun eğişidir hüzün
Çırpınışıdır ruhumda gönül denen öksüzün.
Katarlarca uzanan hasretlerde gizdir adın,
Şarkılardaki gibi, huysuz ve tatlı kadın…

Murat Nail Güney İstanbul
30 Kasım 2011