Huylu Huyundan Vazgeçmez - Çocuk Şiiri - ...

Yemyeşil bir kurbağa
Bir gün dere kıyısında
Güneşlenmektedir sessizce.
Çalılar arasında.
Görünür bir akrep sinsice:
“Günaydın kurbağa kardeş.”
Kurbağa onun dostluğuna inanmaz.
Tatlı diline de hiç kanmaz.
Akrep yapmacık bir dille:
“Ben fena bir hayvan değilim.
Beni yanlış söylemişler sana
Ne olur yanıt ver bana.
Bir isteğim var senden.
Ne istersen iste o zaman benden.
Karşıki kıyaya çıkart beni.
Her zaman sevgiyle anayım seni.”
Kurbağa demiş:”Sen kötü bir hayvansın
Her zaman da kötülük yaparsın.
Nasıl inanabilirim ki sana?
Ya kötülük yaparsan bana?
Sonunda akrebin tatlı sözüne,
Durmadan yaşlar akan gözüne
Dayanamayıp sırtına alıp akrebi
Yüzerek geçirmiş dereyi.
Birden sırtında bir acı duymuş
Demek ki iyiliğe karşılık buymuş.
Akrebin zehirli iğnesi sırtına batar.
Kurbağacık akrebin yüzüne acıyla bakar.
“Neden yaptın bunu?
İyiliğe karşılık bu mu?
Akrep sinsice güler.
“Eee ne yapayım, böyleyim ben.
Bana aldanmayacaktın sen.
Elimde değil bu benim eski huyum.
Bilmiyor musun huylu huyundan vazgeçmez.
Hiç kimse böylelerine güvenmez.

1978 Mersin- Aslanköy