Huylar Çıkar Bataklığa

Dökülür sularından acı gülüşün meyvesi
En tenha yalnızlıklarla bir olur gürlemek
Bir destan türküsü kopar dudaklarından
Can feda güllerle dikendir hep müşterek

Bak benim gemilerim
Tufan yırtar kuraklıkta
Bir karanlık kaybolur ve
Ruhlar çıkar aydınlığa

Susamış dillerim hazzının sıcaklarına
Bir yaz öyküsü kilerlerde saklanmış
Bir saz gölgesi derelerce senden, benden
Bir kan güncesi senelerce kayıp dilden ve birden

Yak senin dünlerin
Uçar durur umarsızca
Bir aydınlık hapsolur ve
Kuşlar çıkar karanlığa