Hut ve deniz Şiiri - Feridun Eren

HUT VE DENİZ

İsyanım karanlığa değil
Hayal kırıklığında dolaşır
Hep benden uzak ellerin
Depremler yaşamaktayım

Öldür beni ya da öl
Hançerle değil sakın
Gözlerin beni öldürsün
Acım son bulsun dudaklarında

Bu vefasızlığı çekemem
Zehir olsun bana ellerin
Üzülmem
Resmine hep baktığımda

Seni geriye getirmesem de
Hayalimdeki yerinde kal hep
Bana uzakları yakın eden sen
Hep sen hep sen

Bu melodram, bir oyun
Kıyısında köşesinde ben
Başrolde sen
Hislerim paramparça

Arkası boş gelmez
Beyhude çığlıklar
Bodrum katta oturanlar
Bir boşluğa düşüyorum

Ellerim yine çaresiz
Bir yılan duvarda
Kuyu başında ejderha
Köşeler

Yankılar denizi dalgalı
Boşluk beni yutamaz
Ne yakınım nede uzağım
Yollar çamurlu ve sel

Beyaz yine çok beyaz
Bir hikmet, bin hikmet
Karşımda dizil
İmdat çığlıkları ha bir

Bin dert ha bire bir
Arkası boş ve boş
Söylesene Süleyman
Nasıl kurtuldun

Ummanlar denizi çok derin
Geçe karanlık
Yemedi mi seni hut
Şimdi deniz karanlık

Karanlık karanlığın içinde
Gece karanlık
Yutmadığı deniz karanlık
Hut karanlık

Ve selam
Sahili selamet sonu
Efendiden ve selam
Gün aydın ve selam