Daha dili dönmüyorkene çığın çığlığa
Buzgun avuçlarından düşüp, yuvarlanan çocukluğun aklı kartopundaykene daha
Kendi hayatını kendi uğruna düşürmeli insan
Gün o yana çavdığında
Ay doğduğunda bu yana
Gölgeleri eğildiğinde çam dallarına, çimen yollarına, çiçek goncalarına tomurcuk...
Akreple yelkovanı aynı gönül bağına şart koşup henüz çiğ
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta