Daha dili dönmüyorkene çığın çığlığa
Buzgun avuçlarından düşüp, yuvarlanan çocukluğun aklı kartopundaykene daha
Kendi hayatını kendi uğruna düşürmeli insan
Gün o yana çavdığında
Ay doğduğunda bu yana
Gölgeleri eğildiğinde çam dallarına, çimen yollarına, çiçek goncalarına tomurcuk...
Akreple yelkovanı aynı gönül bağına şart koşup henüz çiğ
Her zerresinden cemre demleri düşürdüğünde aşkın toprağına taşına zaman
Uğruna koyduğu hayata bedel eyleyip hükmü
Kendi pusulası peşinden
Aşkı dileyen kalbine gitmeli insan
Seyfi Karaca.........Mart / 12
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 24.4.2012 20:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!