Hüsran Var. Şiiri - Necdet Erem

Allah’tan müşteki sefil, görün ki ne kadar cahil.
Verilmiş sonsuz nimete, nankörlük ediyor gafil.

Mal da onun can da onun bak nihayet ölüm sonun,
Uyan gaflet uykusundan, bitmeden oynanan oyun.

Şükür eyle nimetine, dikkatle bak hikmetine,
Sakın aldanma şeytana, düşme nefsin zilletine,

Mülk onundur sen memlükü, göster rabbe sadakati.
Yarın hesap günü gelir, hor kullanma emaneti.

Gelen kalmaz görmezmisin, sen sonunu bilmezmisin?
Nedir bu gurur ve kibrin, sanıyorsun ki ölmezsin?

Aldanma yalan dünyaya, kulluk eyle doya, doya,
Haşir günü bakılmaz ki, ne milliyet ne de soya.

Her gün vaki bulur davet, bir gün sıran gelir elbet,
Sakın nefsin tuzağından, salih amel üzre sabret.

Hakka kulluk yap dünyada, bu dünya imtihan yeri.
Buradan suçlu gidersen, salmazlar bir daha geri.

Cennette cehennemde burada, sonucu görülür orda.
Yok olmak için yaşarsan, bil ki hüsran var sonunda.