Sanki keskin bir kılıç gibi gözbebeklerine yansıyan perişanım
Öyle bir kasırga ki tümcelerimi anlatmaya yetmiyor fermanım
Beşikteki bebekten farksızdır dilimdeki hayratım
Deniz fenerinin selektörleri gibi ara ara ciğerime çektiğim derin hissiyatım
Herdaim yokluğunda silüetini görmek için kapattığım gözlerim matem rüzgarının girdabından kurtulmak için kendiliğinden kapanıyor çünkü kaldım sadece benliğimle bi çare hüsranım
Sevdiceğim kalmadı göz yaşlarım perişanım
Kula kulluk etmek mezhebimizde yok mezhebimin son treni istasyondayken sar kollarını boynuma bir garip perişanım...
Sefa Burak Karagöz.
Kayıt Tarihi : 10.11.2010 12:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!