Kendimi bir şair olarak görmüyorum. Sadece duygularımı yazıyorum. Aslında,şiirlerimi toplayıp yayımlamayı bile aklımdan geçirmiyordum. Bana özel diye düşünüyordum. Ama bir dostum 'bu şiirleri paylaşmalısın' dedi. Herkesin bir yüreği, yaşanmışları, yaşanmamışları, yaşayamayacakları ve umutları vardır... Bu yüzden buradayım...Yüreğime, duygularıma yakın olanlara selam olsun...
zalim bir şimşek gibi çaktın beynime
kör ettin gözlerimi göremez oldum
atom gülleri oldun patladın gönlümde
azgın alevler gibi çöktün, yüreğime
yanıyor yanıyor yanıyorum
bu aşkla yaşanmaz be gülüm
şimdi okyanusun ortasında
rengârenk bir kâğıttan yapılmış
oyuncak bir gemi gibi
dalgalara ve rüzgârlara
bıraktım kendimi
Aklımda, yüreğimde hep sen varsın; aralıksız seni düşünüyorum kuşluk vaktine kadar… Onca uykusuz, onca yorgun olmama rağmen uykumda sensiz geçen zamanın verdiği rahatsızlıktan, sanki seni uykuyla aldatmışım ve sanki sana ihanet emişim gibi bir iç hesaplaşmayla uyanıyorum her sabaha… Üzgünüm, bunu sana yaptığım için beni affeder misin sevdiğim…
İtiraf ediyorum; bazen beni yüreğinle sevmediğini sırf benim üzülmemi istemediğin için acıyarak; bana yazıyor, beni arıyor, halimi hatırımı soruyorsun diye düşünüyorum… Çok insani, çok ince ve çok yüce bir davranış, sağ ol… Ama nedense bu beni mutlu etmiyor. Nedense bu daha çok içimi yakıyor… Biliyorum çok iyisin nankörlük ediyorum belki… Ama itiraf ediyorum; bu iyiliğinin altında kaldığımı, ezildiğimi hissediyorum bazen… Affet beni…
Denizin sakin ve sessiz dalgaları gibi bir gidip bir geliyorsun. Bense kıyında bir çakıl taşı misali; dalgalarının her sürükleyişinde biraz daha küçülüyorum…
Zifiri karanlıklar içinde göremiyorum bazen seni. Kaybolup gidiyorsun sisler, bulutlar içinde beni bırakıp… Gizemli bir tarafın var. Sanki benden bir şey saklıyorsun. Nedir o seni bu hale getiren şey ya da şeyler? Sanki kurtulmak istiyorsun gibi benden. Nasıl bir çaresizliktesin bilemiyorum… Belki çaresizlikte değil bu bir tercih… Belki yaşadığın bir kararsızlık… Bir şeyler var biliyorum ama “şu” diyemiyorum… Yalan söylediğini ya da söylemek zorunda olduğunu düşünüyorum, elimde değil… Benim incinip üzüleceğimden korkuyorsun belki ama tarifsiz, tespitsiz bu halin daha çok üzüyor, kahrediyor beni… Böyle düşündüğüm için ne olur affet beni…
her yüreğin derinliklerinde
beynimizin bir köşesinde
hep özlemini çektiği
hep eksikliğini yaşadığı
günışığından sakladığı
yada her keresinde
ben senden
kimseye söylemediğin sözlerini
ben senden
kimseye bakmadığın gözlerini
ben senden
kimseye açmadığın yüreğini
bak, ne diyeceğim sana
bu karlar kalkacak
bu soğuk kış geceleri bitecek
ağaçlar çiçek açacak
kuşlar gelecek sıcak
ve güzel günleri anlatacak
bazen dert bazen tasa
bazen hüzün bazen keder
bazen korku bazen öfkedir
istemsiz dökülüverir gözlerimden
bunlar benim göz yaşlarım
Beklemek alışkanlığım oldu.
Çünkü tek seçeneğim,
tek çarem,
tek umudum.
Bekleyeceğim,
gücüm yetene kadar,
onca geçen zaman
an gibi uçtu gitti
hep seni aradım
hep seni yaşadım
boşa gitmedi
boşa geçmedi
Sana başka bir göz bakmışsa benim gibi bakmalı
Sana biri bir söz söylemişse benim gibi söylemeli
Saçlarını ellerini okşamış tutmuşsa benim gibi tutmalı
Senin dudaklarını öpmüşse biri benim gibi öpmeli
Sana başka bir ten dokunmuşsa benim gibi dokunmalı
Seni seviyorum diyorsa biri benim gibi sevmeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!