Şairim...
Hiç kimsenin ıslanmadığı yağmurlar yağar kentime
Bazen bir serçenin göz yaşında ıslanırım
Bazen yavru bir kedin yalnız kalmış sesinde
Bir bankta ayrılık sonrası kala kalmış birinin
Göz yaşında ıslanırım...
''Kendi acılarına bile yabancılaşıyor insan''
Korkma İçinden dağ gibi bir acı geçiyor
Sakin ol çocuk...
Geçecek tüm acıların ağrıların sızıların dinecek
Alışacaksın zamanla, korkma.
Hani diyorsun ya büyüdüm diye büyümek
Sabahçı kahveleri kalmadı artık...
O yüzden evde bir başına yapayalnız
Kendim demliyorum çayımı
Şafak sökümü acılarım avuçlarımda
Dualarıma katıyorum seni.
Huzurum kalmadı diyeceğim
Sevdamız...yıkanıyor vakitsiz okunan selada...
Namazını kılacak cemati olmayan... sahipsiz bir cenazenin...ardından..!
Bekleyişte sorgu melekleri...sessizce..!
Ardın sıra kalan sorular vardı oysa... cevap bekleyen,
Şimdi ıssız bir mezar'lıkta hesabını tek başına verecek bu aşk..!
Yüreklerimizde doğurduğumuz... acılar içinde yoğurduğumuz..!
Oysa...Ne güzel sevmiştim seni..!
En masum ama en güçlü yanımla..!
Hiç büyümemiş çocukluğumla sevmiştim seni...
Ve şimdi en ihtiyar yanımla gençliğime bakar gibi özlüyorum seni....!
Bazen içinde ki tüm renkler hüzne bulanır,
Gözyaşlarının şeffaf oluşuna inat edercesine...
Ve sonra
Rengarenk sessiz çığlıklara boğulurcasına susarsın
Hayata hayatında olanlara hatta...
Sevgini taşıyorken yüreğimde şeref madalyammış gibi
Şimdi bu nefret hiç yakışmadı bana
Bilmezdim nefretin bu kadar can yaktığını
Bilmezdim yürekte nefret ile sevdanın kavgasında
Ruhun yandığını hani hani derdim ya hep en güzel dersim sen die
Söylermisin eyy sevgili bu ders ne zman bitecek
Kara sevda yüklü bulutlar geçiyor gökyüzünden
Tıpkı yüreğime basa basa giden sevdan gibi
Yer küreye yağmur yağıyor toprak ıslanıyor
Ben yaşlanıyorum tıpkı ardından bakan gözlerim gibi
Sen gittin ya....
Küresel ısınmaya maruz yerküre şimdi yüreğim
''Kendi acılarına bile yabancılaşıyor insan''
Korkma İçinden dağ gibi bir acı geçiyor
Sakin ol çocuk...
Geçecek tüm acıların ağrıların sızıların dinecek
Alışacaksın zamanla, korkma.
Hani diyorsun ya büyüdüm diye büyümek
Küfürlerim, kırılma noktam benim.
Ecdadına sövüyorsam eğer...
Öyle böyle değil bir ağacı köklerinden
Ayırırcasına kırmışsındır beni.
Bilirsin; Köksüz hayatta kalamaz ağaçlar
Fakat, ben alıştım buna
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!