Hüsn ü Takıntı Şiiri - Osman Bulut

Üzerine güneş doğalı beri,
Yıllara takılıp gidiyor insan.
Hazan en son uçuruyor haberi,
Yellere takılıp gidiyor insan.

Süs değil ki hep duvara asıla,
Geçer bir fasıldan diğer fasıl’a.
Gönül sazı hiç vermiyor fasıla,
Tellere takılıp gidiyor insan.

Çalışmak en büyük; fazilet, erdem,
Rızkın helal olanıdır mukaddem.
Biliyor ağzının tadını her dem,
Ballara takılıp gidiyor insan.

Üç günlük ömürde beş on memleket
Gezip dolaştıran hep nasip, kısmet.
Hepten terk etmeden sılayı, gurbet
Ellere takılıp gidiyor insan.

Doğrusundan kolay kolay çark etmez,
İdam etsen huylarını terk etmez.
Kara, hava, deniz olmuş fark etmez,
Yollara takılıp gidiyor insan

Maziyle araya bir kalın perde,
Çekemiyor hatıra var her yerde.
Tutmak ister, ne mümkün bu sefer de
Tüllere takılıp gidiyor insan.

Evde torun torba, çor çocuk sesi,
Siler kafadaki efkârı, sisi.
Ömür ağacının pörsümez süsü,
Dallara takılıp gidiyor insan.

Ayaklarda yok böyle bir irade,
Gönülden geliyor emir, müsade.
İster heves, tutku; ister sevda de
Kullara takılıp gidiyor insan

Çok şey görür gözler doğal olarak,
Bazen düş, bazen de hayâl olarak.
Tutunacak farklı bir dal olarak,
Fallara takılıp gidiyor insan

Akıldır insanın yar-i sadığı,
O kapatır açılan her gediği.
Rehber edip nefis denen hödüğü,
Sellere takılıp gidiyor insan

Aşk ateşten sıcak, demirden ağır,
Yeterse yüreğin koy kaba yoğur.
Kaybolmaz Mecnun’un açtığı çığır
Çöllere takılıp gidiyor insan.

Hesapla kışını, sonbaharını,
Gönle yatır kısa ömrün kârını.
İncitmeden hatırını, harını
Güllere takılıp gidiyor insan.

Gâh susarsın kaplar gönlünü melal,
Gâh çıkıp meydana olursun tellal.
Bazen tatlı, bazen sivri, bazen lal
Dillere takılıp gidiyor insan.

İster ki öteye kimse gitmesin,
Uzasın hep hayat dersi bitmesin.
Mümkün mü o sesi hiç işitmesin,
Zillere takılıp gidiyor insan.

Ne müsrif ol şu hayatta ne cimri,
Zengin fakir işitecek o emri.
Osman der ki; yakıp koca bir ömrü,
Küllere takılıp gidiyor insan.
Osman BULUT
07.04.2022
Bahçelievler Şirinevler