Hüsn ü Niyet Şiiri - Mehmet Yeter Official

Her başa geçeni adam mı sandın,
Ağzına sıçtı mı hüsn ü niyetin?
Malesef sen bana hiç inanmadın,
Korkarım arkadaş bu günler çetin.

Oysa ki ben sana neler söyledim.
Çekilmez olsa da her muhabbetin.
Ülkeyi satacak o zâlim dedim;
Gözünle gördüğün bu âkıbetin.

Müslüman dediğin insafsız çaldı.
Ne buğdayın kaldı, ne unun, etin.
Seksen beş milyonun âhını aldı.
Ülkeyi beraber böyle mahvettin.

Yıllarca oy verdin itiraz etme,
Verdiği bir parça ekmekle yetin.
Doğruyu söyleyen bize kin gütme,
Cahile örnektir kör cesaretin.

Sen varken gerek yok düşmana bile,
Mülteci dediğin baş felaketin.
Söylesem nafile yazsam nafile,
İçine ettiler bu memleketin.

İcraat makamı yan gelip yattı.
Ne zaman bitecek bu sefaletin?
Ne kadar hurafe varsa anlattı.
Böylece bozuldu İslamiyetin.

Hani gidecektik bizler de aya,
Paramız pul oldu, bitti servetin.
Rezil olduk işte bütün dünyaya,
Ne onurun kaldı, ne haysiyetin.

Her türlü sınavdan kırık not aldık
Var mı bu konuda bir kerametin?
Eğitimde bile sınıfta kaldık
Yarını olur mu böyle milletin?

Yürü yavrum yürü sen işine bak
Abdala mâlumdur şu cehaletin.
Kurtuluş ararsan geçmişine bak
Tek reçeten senin Cumhuriyetin.

Baharı beklerken yine geldi güz.
Bir kaç torba komur o garabetin.
Ölümüne kadar Atatürk’çüyüz!
Yolundan dönersen bil kıyametin.

Yazıklar olsun ki uymadık çağa,
Sarığı, cübbeyi başa dert ettin.
Ülkeyi verdiler kara toprağa,
Metin ol arkadaş, metin ol, metin.