Hüsn-ü kabul Şiiri - Nimet Öner

Hüsn-ü kabul

Ben sizi nereden tanıyorum bayım?
Hani sisli bulutlar arasından bakarken ben, gülüşü ile günüme gökkuşağı misali renkler seren siz miydiniz?

Hani karanlık bir kuyudayken
Sağım solum sobe edilmiş ve görülmez eller beni dibe çekerken; bir selamıyla su yüzüne çıkaran siz miydiniz?

Ben sizi nereden tanıyorum bayım?
Karadan başka bir renk tanımazken,
Hani gri bulutları pembeye,
sonbahar bahçelerini maviye boyayan
ve her mevsim avuçlarımda papatyalar açtıran siz miydiniz?

Ben sizi nereden tanıyorum bayım?
Çorak bir coğrafyada, akbabayı beklerken, bir martı kanadında denizleri
kar taneleriyle bahar yüklü şafakları,
Rüzgara kapılmış sarı yapraklarda kırk ikindi yağmurları,
Ve kelebek beneklerinde şiirler gönderen siz miydiniz?

Ben sizi nereden tanıyorum bayım?
Hani bütün duygularım fırtınaya kapılmışken, bana yüreğinin limanını açan,
savaş meydanında yaralarımı saran, uykusuz gecelerde, kabusları kovulmuş bir uykuya götürüp, ebruli düşler anlatan siz miydiniz?

Ne yazık ki perde kapandı.
Çözüldü aynanın sırrı büyü bozuldu.
Tur dağından gelen pir parmaklarını şıklatıp bin yıldır uyuduğu uykudan uyandırdı, yüreğimi...
Ben sizi tanımıyorum BAYIM.

Nimet ÖNER