Hüsn-i zan Şiiri - Nimet Öner

Hüsn-i zan

Çocukluğundan kalma bir bakış vardı kadının gözlerinde!
Işık huzmeleri birbirini kovalıyordu..
Eğilmiş omzundaki meleğe bir şeyler söylüyor,
Melek ağlıyordu..
Bir tebessüm vardı yüzünde
Biraz buruk, biraz muzip, yerleşik çizgilerle oynuyordu..
Bir bakış gönderiyordu geçmişe, kirpikleri yanıyordu..
Bir anı beliriyordu aklının seherinde, gözlerini kapatıp nefesini tutuyordu..
Konuşup sustu, çoşup durdu..
Suskunluğu, tufana!
Sesi, güneş rüzgarlarına yol oluyordu..
En sonunda duruldu şükrün durağında..
Ninnisiz Uykulara yelken açarak, kabulün dergahına gidiyordu.

Nimet Öner