Sen de bana aşıksın İzmir
Yoksa gittim diye bu şehir
Yas tutup ağlamazdı ardımdan
Sil gözyaşını akmasın İzmir
Gözyaşlarım benim de sel oldu
Ay ana ölüm itim bize gelmesin
Nece dözer üreğim duymasam sesin
Varsın olsun gelsin gurbetten sesin
Qocaldım fikirden ay canım ana
Ay ana yoxluğu sen yox etmisen
Ay ana on ildi uzaklardayam
Elebil bir ömür sensizem ana
Heç ne istemirem bir kere gelem
Öpem ellerinden ay canım ana
Ay ana saçların dertten ağardı
Bir bahar gecesinde geldin aklıma
Boğuk ayak seslerimde dinledim seni
Lambalar uyudu sabah uyandı
Belki gelirsin diye bekledim seni
Yakıp yıkıp dağıtıp bu şehri güya
Ayazda tüterken ümitsizliğim
Belki gelirsin diye bekledim seni
Kıyamet kopsa gelirdim sana
Sende gelirsin diye bekledim seni
Yürüdüm yürüdüm yollar bitmedi
Geceleri hasret sarar bu şehri
Sessizlik sabahı ürkütür ansızın
Yollar sıhhatine doymadan uyanır
Rüzgar fısıldar kulağına ayrılığı yaprakların
Toprak erken yaşlanır ölümsüzlüğüyle
İnce bir bakışınla divaneye döndüm
Yandım Allah gülüşünle avareye döndüm
Ayı gördüm karşında sana secde ederken
Dondu dilim ağzımda biçareye döndüm
Ya râb yandı ciğerimiz kül oldu aman
Firuze belki de sen gitmeliydin
Sorgusuz sualsiz sen gitmeliydin
Boşuna uğradın boşuna geldin
Hemen git kapıyı çekme firuze
Bırakıp gidersen özlerim sandım
Nece iller oldu gelmedin mende yanına qelim
Sürünüm qan içinde son nefesimle qapına gelim
Külek ne vaxt çetin esse yolunu gözleyerem
Qohunu alıp dam üstünde temaşaya gelim
Gel artık be leyla neredesin sen
Sanki bin asırdır gitmiş gibisin
Bir bahar akşamı naz ile esen
Rüzgarın ruhuna sinmiş gibisin
Yoluma ilk çıkan yolcuya sordum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!