Hüseyin Uysal Şiirleri - Şair Hüseyin Uysal

Hiç bir yerde yoksun sanıyordum,
Eldivenli elimi yüzüme götürene kadar,
Canım burnumun ucuna geldi inan,
Kokunla ürperdi bedenim.

Her zerremden sular fışkırdı sanki,

Sabır zor olandır,
Katlanmak zor,
Ahret zor olandır.

Sevmek kolay olandır,
Kaçmak zor,

Yalnızca sev insanları,
Sev ki dağılsın korkuları,
Korkma sakın dikenlerden,
Umudu goncalara bağla.

Sev, sev her şeyi sevilmesen de,

Gelmesen de bilirim,
Yüreğin bana doğrudur,
Sen rüzgar gülümsün,
Goncan bana doğrudur.

Evet, evet seni duyuyorum:

Koşup yakalayamadığım,
Özleyip kavuşamadığım,
Bir ney sesinde bulduğum,
Sevince nefessiz kaldığım.

Kadın,

Hangi baş istemez, yumuşak bir omuz,
Yavaş, yavaş taşlaşacağını bile, bile,...

1989

Benden kopan her şey, tamamın eksikleridir,
Şu virane gönlüm, sanki Yemen elleridir.

1996

Sebepsiz değil yalnızlığım,
O sebep ki uzak benden,
Hüzünüm,yalnızlığım bu yüzden.

1988

SIZIM

En mutlu anımda bile sızım sızımdır gülüşüm,
Bakışlarım her daim yere doğru ve mahcup, anam gibi.
Bir klarnet kamışının yaktığı ateşte söner dururum inceden,

SONBAHAR

Adında son var ya!
Ne yapsan boş, adın çıkmış senin!
Rengin kahve bir kere,