Hüseyin Polat 2 Şiirleri - Şair Hüseyin ...

Yokluğunda ben İstanbul gibi gözlerini özlüyorum,
Kanatlanıyor Kadıköy rıhtımında martılar,
Ve sen galatanın balıkçıları gibi,
Umutla bakıyorsun.

Bir sabah ezanı duyuluyor Süleymaniye’den

Ufukta belirir birden bir kırmızı,
Yanaklarında al gibi dağlarda şavkır.
Şafaktan bilinir ya güneşin doğması,
Gözlerinden bilirim gönül uyanır.
Gözlerin o zeytin karası gözlerin gözlerime değer,
Aklım uçar memleket memleket,

Koyma beni böyle sensiz,
Yaşayamam değil,
Yaşarım ama
Yarım kalırım

Gemiler uzak uzak geçer limanımdan,

Gece binmişken sırtımıza kurşundan ağır,
Birde sen yorma azizim, gör şu ahvalimizi.
Soluğumuzu tükettik, kime seslensek sağır,
Bir de sen sorma azizim, diyemiyoruz halimizi.

Bakma bana öyle sevgili
Ne bir körüm, ne de deli
Gözümün gördüğü bir sen
Zihnimde yok senden evveli

Bakma bana öyle sevgili

Bir ikindi okunuyor hicaz makamında
Tatlı dillerini samimi sükuta bırakmış
Tarifsiz hoş seda reyyan bakışlarında
Yüreği bir sukutu hayal kalesini yıkmış
Bir ikindi okunuyor hicaz makamında

Bu gün bayram
Barıştık mı diyorum
Gülümsüyorsun darıldık mı ki diyerek
Sen gülümsüyorsun,
Bütün dünya gülüyor belliyorum

Bir rüzgâr eser usulca pencerelerden odalara
Garip bir hüznü getirir soğuk uzaklardan
Bulutlara bakıyor derin, bin gam yüklü bulutlara
Tek tek dökülen sarı yapraklar gibi oluyor insan

Adı eylül yalnızlığıdır, gelir oturur baş köşeye

Bakma öyle gece gece, yıldız yıldız
Ne olmuş yani, alt tarafı yenilmişiz
Hepsi, birkaç savaş kaybedilen masada
Kalbimizi de teslim etmedik ya
Bir de hayallerimizi

Gece olur sen uyursun
Demir alır o karanlık limandan
Gülüşünle yüklü kağıttan hayal gemileri
O çağlamaktan usanıp durulan sulara düşer
Bir dolunay gibi yüzün
Seyrederim de seni güne değin