Dertlerin tohumu
Tohumların toprağıyım
Çalışanın emeği
Emeklerin eriyim
Şafakların alnı
Alınların teriyim
Yalnızların candostu
Dostlarımın eşiyim
Yananların aşığı
Aşıkların feriyim
Nice aşktır bu yanan
Yananların miriyim
Ayrılıklar sokağı
Sokakların ışığıyım
Hanlar kadar sessiz
Sessizlerin sesiyim
Bulunmaz yar anadolu
Anadolu aşığıyım
Kıskandıran her canı
Canların canıyım
İnsan aşığı bir
İnsanım ben
Hüseyin Pelit
09.04.2001
Bu gece yükseldi miraca
Mescidi Haramdan Mescidi Aksaya
Sonra Burak ile fezaya
Sizin miracınız olsun
Açıldı eller havaya
Ölümü öldüren, yüzümdür benim
Düşmana korkular, salan yiğidim
Vatanım bayrağım, namusum benim
Diyerek sipere yatandır Şehit
Vatan borcu namus borcu bilerek
Ayrılık bahtıma bir figan düştü
Savrulup yanıma yar yar'an düştü
Açılan ellere beyaz can düştü
Yine bir kor düştü kalbime..
yaprak dökümü
Seni anlatmaya yetmez bu diller
Senin tarihini bilmez bu eller
Seninle ölmeye vaat edenler
Toprağın altında rahat edendir
Çanakkalem o ne büyük zaferdir
Cana yakın sesi bedenden yakın
Parlayan dudaklar alev kırmızı
Hesapsız aşkına gel akın akın
Yarınlara götür dev aşkımızı
Dinmeyen sadadır dudaklardadır
Yanan bu sevgim hep içimde diye
Bu son haykırışın içime doğdu
Sebepsiz bir yola sen saptın diye
Bu son serzenişin içime doğdu
Gösterdin sen bana aşkın yolunu
Sensiz geçen günlerin bir hazanı varsa
Hazan bahçemin son gülüsün
Bana koşan bir hayali yarsan
Ümitsiz çaresiz kaldım bu gece
Aşkına sevgine canım verdiğim
Amansız dilinden verdin son hece
Bu sözle başlaman güzel sevdiğim
Sevgiyle çoşkuyla bir yar yanımda
Korkma yollar bizim bu dağlar bizim
Kaoslu sabahta şafaklar bizim
Anla artık beni koma dışarda
Alnıma yazılmış bu kara sevda
Akan sular bizim çağlayan bizim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!