Bilki kızım eylül
Hala ölüm kusuyorsa
Vatan denen toprak
Çocukların üstüne
Ne toprak vatandır
Nede Vatan toprak
Kendini eritiyor zaman
Sizin varoluşunuzda
Hoyrat atlar kişniyor
Sınırsız oluşlarda
An eriyor Ansızın
Uğraş sanımlı
Oyna dedi oyum
Kurnaz tilki çalıyor telini
Oynuyor oyun
Zeybek atabarı
Halay horon
Memleketin sazında
Üşüyorum anne
Haziranın son günü
Son anları ömrümün
Kar yağıyor saçlarıma
Yarısı siyah
Yarısı kan kırmızı
Toprak su
Kuruşun kan oldu
Aktı bedeninden
İnsan insan olalı ölüm
Hep vardı zaten
Böylesine iki kez ölmedi
Sen Tanrıysan kul benim
Sen devletsen vatandaş benim
Sen patronsan işçi benim
Sen babaysan evlat benim
İbadeti ben yapmalıyım
Kurallara ben uymalıym
Deniz gözlü çocuk
Mavi yeleli atları
Tarıyor
atların ayakları
Oynak bir dansöz
Taşıyor dizginlerinden
Kelebek vakti zaman
Taş esintisi toprak
Çınarlar ayakta
Su akıyor dağlarım
Dört bin yıldır insanlığım
Avare geziyor düşlerim
Ağzımda dilim rahat durmuyor benim
Dişime damağıma dokunuyor konuşunca
Düşünürken sessiz konuşuyorum
Edepsiz haince susuyorum kendime
Tenim yanıyor içten dışa doğru
Patlayan bombaların alevinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!