Kırıldı kolum kanadım yeni kaldı içinde
Yaşamakta tükenmiş ruhlar bedenler içinde
Küçücük çocuklar oynuyor molozlar içinde
Sessiz kalanlar kazdı mezarları bizim için de
Bir gün sessiz çığlıklarımızı duyarlar mı
Yürekleri sızlar da gözyaşları akar mı
Bir sevda sürünür içimde
Gün gelir görünür biçimde
Bir yudum su ver içeyim de
Yanar yüreğim sen içinde
Bensizlikte nedir ki sende
Beni görmezden gelenleri
Gördüm onları üzenlleri
Taş yerinde ağırdır dedim
Üzenlere saldım gidenleri
Anlamaz ki seni dinlemeyen
Bir kar yağar Erciyes'e
Keser yolları Develi'ye
Erciyes'i dolansan da
Yar diye aranıp dursan da
Aşık Seyraniye sorsan da
Gönül yar diye hasret dolmuşsa
Çöten'den çıktım yola
İstanbul'da verdim mola
Ara sıra döndüm ardıma
Sevdiklerimi verdim toprağa
Her birinde gönlümde açıldı yara
Yalnız yaşarsın gecelerde
Düşler kaybolur içinde
Sesin duyulmaz hiçbir yerde
Sus yüreğim sus sende
Mana arıyorken hayatımda
Gizlenmiş sanki mısralara
Bir de vefa aradım insanlarda
Kaybolmuş sanki her geçen yılla
Manasız mısralarda kelimeler sarhoş
Kapandı kapılar yüzüme
Açıldı yaralar gönlüme
Senin ne çektiğini kim ne bile
Bilse bile merhem olur mu yarene
Döndüm daldan düşen gazele
Gönül konmaz öyle her güzele
Bir sana bir de bana bir de kışın yalnız açan kardelene yazık olmasın
Elveda deyip önce gidene sonra kalana
Sonbaharda düşen son yaprağa
Bir sana bir de bana yazık olmasın
Leylaklara güllere baharı bitiren solmuş güllere
Bir sana bir de bana yazık olmasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!