Hüseyin Kaan Han Şiirleri - Şair Hüseyin ...

-Menfur bir saldırı sonucunda kaybettiğimiz, Ülkü Ocakları eski Genel Başkanı ülkücü şehit Sinan Ateş'e, Ozan Arif töresince, irticalen-

Hiçbir şeyden korkmasam bile yoruldum
Kendimi intikam diyerek avuttum da avuttum
En sonunda bana sırt döndü de dostum
Vallahi yoruldum, vallahi çok yoruldum

Nasıl anlatsam bilmem ki bir türlü,
Adın Karacaoğlan’dan kalan bir türkü,
Saçının teline bağlanışım bir büyü mü,
Gördüğüm andan beri ışığın sarar gönlümü.

Sırat’tan da ince telli, mis kokulu saçın,

-Şehit Mustafa Pehlivanoğlu'na ithafen-


Ne devlet kaldı, ne erkân o sene
Satılmış piçlerin çarkıydı koskoca 7 sene
Ne hak bıraktılar, ne adalet

Bir ses ver Kevser’de yıkanmış nefesinden,
Değer mi bir gün ellerimiz, diğerleri hariçten,
Bir nefesten, bir sesten, belki de hevesten,
İnanır mısın, adını duyunca kalbim durdu Gülden.

İhtimal var mı, ki hariç bir uzak sevgiden,

-Oğuz töresince, Ozan Arif’e ağıt-

Haykırdın da doğruyu oldun benim ışığım
Kimse bozamadı özümü, seninle uyandı üç kuşağım
Türklüğün, İslâm’ın cesaretiyle haykırdın
Hem adamsın, ülküdaşımsın, hem Ozan’ım!

Sen görmesen de benim yaşımdan büyük yaşantım vardır,
Tanrıdağ kadar Türk, Ağrıdağ kadar yüksek hayalim vardır,
Bir ülkünün, bir yeminin peşinde omuzlarımda tarihin yükünü taşırım,
Ben ülkümün peşindeyken şehitlerin, ihvanların ruhu her daim semada dolaşır!

Şavkıyla alemi aydınlatan dokuz tuğum çekilse de göndere,

-Pîrim Abdurrahim Karakoç’un mezkur şiirine ithafen…-

Sevincimi, derdimi, tasamı, acımı,
Eski püskü bir defter kâğıdına yazdım,
Bilmem ne zaman dinecek bu yürek sızım,
Umudum her zaman bâki amma;

-Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu töresince, Ülkü Ocaklılara ithafen-

Mertlik görülmez, namerde itibar pek çok,
Korkaklar el üstünde, yiğide itibar yok,
Aklı kıt müptezel anlamaz yiğidin şanını;
Kopan bir salkım olsun, bağ benim, kök benim!