Denizin kıyısında gezerken,
Başı karlı dağlara bakarken,
"Abi, bir ekmek parası?" diyenlere gülümserken,
Ekmeğimi bölüp yanımdaki insanla paylaşırken,
Aceleyle koşarken,
Sakin uzanıp dinlenirken,
Zahirinde geziyorum.
Parktan geçerken baktığın bank gibiyim,
Çayını karıştırıp masa örtüsünü bir damla kirleterek
Kenara bıraktığın çay kaşığı sanki benim.
Yoksa omzundan aşağıya kaymaya meyyal çantan ben miydim?
Bilemiyorum. Gözünde ne var, içinde kim var?
Oysa ki, söylemişlerdi bana zaman hanından içeri girerken.
“Sakın ha kumar oynama kalp ile... masaya aşk koyup sevda kazanan görülmemiştir” diye.
Ben masada uykuları kaybettim, Bir sevda kazanacağım diye.
Gel zaman, git zaman uykular hala senin kalbinde, sevda benim kalbimde.
Şimdi davet etsen yeniden masaya Cesaretim Yok oynamaya
Bari sevdan kalsın kalbimde.
Yeryüzü korkuturken, gökyüzü buluşturuyor bizi.
Zihnimizde, göz göze tutunmaya devam ediyoruz birbirimize.
Aklımda dolaşan bulut sen
Zihnimde büyüyen ışık sen,
Hasret sen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!